Το όμποε παίζει κατά κανόνα πρωτεύοντα ρόλο μεταξύ των ξύλινων πνευστών και γι' αυτό ο διαυγής ήχος του ξεχωρίζει σε όλα τα έργα που προορίζονται για ορχήστρα. Στην εποχή του μπαρόκ λειτουργούσαν σύνολα πνευστών με πολλαπλά όμποε, όπως στις ορχήστρες για εκτέλεση έργων των Λουλλύ () και Φιλιντόρ (). Με τη σταδιακή συγκρότηση της συμφωνικής ορχήστρας στα επόμενα 100 χρόνια, δημιουργούνται χαρακτηριστικά έργα γι' αυτό το όργανο, όπως: Kοντσέρτα για όμποε (, ), κοντσέρτα για 2 όμποε (, ) και κοντσέρτο για τρομπέτα και όμποε () του Αλμπινόνι κοντσέρτο για όμποε () και κοντσέρτο για όμποε και φαγκότο (, ) του Βιβάλντι, σονάτα του Τέλεμαν (), κοντσέρτο του Μαρτσέλο (, ), κοντσέρτο για oboe d' amore του A. Λότι (), κοντσέρτο του Χάυντν (), κοντσέρτο του Τσιμαρόζα (, ) κ.ά. O Μότσαρτ έχει συνθέσει, μεταξύ άλλων, ένα κουαρτέτο (), ένα κουιντέτο () και το κοντσέρτο για όμποε (). Το κοντσέρτο αυτό είχε μία «περιπέτεια», με αποτέλεσμα να ανακαλυφθεί η παρτιτούρα του από τους μελετητές με καθυστέρηση. Αναφέρουμε ακόμα τη Σερενάτα, KV 203 του ίδιου κορυφαίου συνθέτη, όπου στο τρίτο andante και στο τρίτο μενουέτο δεσπόζει ο ήχος του όμποε (, ).

Ο Σούμαν έχει συνθέσει 3 ρομάντσες για όμποε (). Στην 4η συμφωνία του Μπραμς ακούγεται επίσης ο ιδιότυπος παραπονιάρικος ήχος αυτού του οργάνου (). Στο δεύτερο μέρος του κοντσέρτου για βιολί του ίδιου συνθέτη εισάγεται το θέμα από το όμποε () και έπεται η επανάληψή του από το βιολί (), με αποτέλεσμα βιρτουόζοι βιολινίστες του 19ου αιώνα να αρνούνται να παίξουν αυτό το έργο, γιατί κέρδιζε τις εντυπώσεις ο ομποΐστας. Δίνουμε ακόμα αποσπάσματα από κοντσέρτα για όμποε των Βον Γουίλιαμς (), Ρίχ. Στράους () και Σίκελε (, ) και από έργα για μουσική δωματίου του Κέχλιν (, ).

Επίσης, στις ημέρες μας χρησιμοποιείται μερικές φορές το όμποε με το χαρακτηριστικό του ήχο ως όργανο μελωδίας σε διασκευές δημοφιλών τραγουδιών (, ).

Το όργανο αυτό ανήκει στην οικογένεια του όμποε και δεν έχει καμία σχέση με το (χάλκινο) κόρνο, ούτε κατάγεται από την Αγγλία. H προέλευση του ονόματός του είναι μυστηριώδης και οφείλεται πιθανόν, αφενός στην καταγωγή του από το oboe da caccia («κυνηγετικό»), του οποίου θεωρείται εξέλιξη και του οποίου ο ήχος θυμίζει πράγματι κυνηγετικό κόρνο και αφετέρου σε παρανόηση του γαλλικού ονόματος, από cor angle (= κόρνο με γωνία) σε cor anglais (= κόρνο αγγλικό). Η σημερινή μορφή του αγγλικού κόρνου με την κυρτή σπείρα και τη βολβοειδή καμπάνα οριστικοποιήθηκε στις αρχές του 19ου αιώνα. 'Εχει μεγαλύτερο μήκος από το (σοπράνο) όμποε, παίζει μία πέμπτη χαμηλότερα και έχει ήχο σκοτεινό και μαλακό (, ).

Στην κλασική εποχή χρησιμοποιείτο το αγγλικό κόρνο περιορισμένα, όπως σε έργα της σχολής του Mannheim, π.χ. στο κοντσέρτο για κλαρινέτο και αγγλικό κόρνο του Φιάλα (), μετά όμως το 1830 ανατέθηκαν σ' αυτό το όργανο σολιστικοί ρόλοι σε μεγάλες ορχήστρες. Εδώ μερικά δείγματα από το adagio της Φανταστικής Συμφωνίας του Μπερλιόζ () και από το δεύτερο μέρος της συμφωνίας Νο. 9, του Ντβόρζακ, τη λεγόμενη Του νέου κόσμου ().(Stelios Frangopoulos, Στέλιος Φραγκόπουλος)

Labels: ξύλινα πνευστά

# υποβολή από τον Stelios Frang @ 8:26 PM

---